- يكشنبه ۱۸ آذر ۹۷
- ۱۰:۰۲
خلاصه:
در سایه تحولات شگفت‌آور و مبهوت‌کننده‌ی تکنولوژی، امروزه شاهد شکل‌گیری نوعی روابط جدید عاشقانه و شکل‌جدیدی از روابط جنسی در فضای مجازی هستیم. رابطه جنسی مجازی موضوعی جدید است که به سرعت در حال گسترش می‌باشد، به طوری که شرکت‌ها و پایگاه‌های بسیاری، توجه خود را تنها معطوف به این موضوع و نزدیک‌تر نمودن این نوع رابطه جنسی مجازی و رابطه جنسی طبیعی کرده‌اند.
نوعی عشق در شبکه اینترنت شکل گرفته است. زنان و مردان می‌توانند همدیگر را در فضای اینترنت ملاقات کنند. عاشق یکدیگر شوند. برای اکثر مردم، چنین عشقی، جذاب و جالب و در برخی موارد به روابطی طولانی حتی ازدواج می‌انجامد. برای برخی دیگر، رابطه جنسی مجازی می‌تواند به کابوسی تبدیل شود و فرد را مجبور سازد تا خانه و کاشانه خود را در جستجوی معشوق اینترنتی‌اش رها کند.
اینترنت این قدرت را دارد تا به نحوی بنیادین، اعمال، آداب و فرهنگ جنسی و به ویژه تجربه جنسی بشر را تغییر دهد و حتی می‌تواند تعریف ما از رفتار جنسی را متحول سازد.
استفاده از کامپیوتر با هدف شکل دادن به رفتاری خصوصی و صمیمانه با دیگران، پدیده‌ای نسبتاً جدید است. برای برخی بسیار جذاب است و جذابیت آن هم دقیقاً به خاطر آن است که چنین روابطی با ابزاری مرموز و قدرتمند یعنی اینترنت و در فضایی مجازی شکل می‌گیرد. عاشق اینترتی به مدد چنین تحولی می‌تواند بدون حضور فیزیکی، به منزل و یا دفتر کار دیگری وارد شود و این عین جادوگری است.
افراد شکاک، چنین عشق شبکه‌ای را عشقی سرد و دروغین می‌خوانند که هر آن چه را که در خلوت بشر جنبه‌ای اصیل و ارزشمند دارد، به نابودی می‌کشاند. استدلال آنان بر این است که آخر چگونه فرد با واژه و جمله‌ای که در صفحه کامپیوتر نقش می‌بندد، می‌تواند عاشق دیگری شود؟
در دنیای مجازی، مردم زودتر از حد معمول عاشق یکدیگر می‌شوند. چرا؟ به راستی چرا در اتاق‌های گفتگوی اینترنتی، بیش از حد معمول شاهد عشق بازی و عشوه‌گری افراد هستیم؟ آیا این مسأله به واسطه گمنامی و چند هویتی افراد در چنین فضایی است؟ و اساساً مشخصه‌های عشق شبکه چیست؟ آیا می‌توان صریحاً عشق شبکه را از عشق سنتی متمایز ساخت؟ چه کسانی به عشق شبکه گرفتار می‌شوند؟ و محدودیت‌ها و امکانات چنین عشقی چیست؟
اصولاً در چنین عشقی، نمی‌توان یکدیگر را لمس نمود و در چنین شرایطی، چگونه می‌توان به رابطه‌ای نزدیک و صمیمانه دست یافت؟ آیا رفتار فیزیکی مؤلفه‌ای اساسی برای رسیدن به خلوتی صمیمانه نیست؟ آیا با صرف حضور چهره و بدن فردی بر روی صفحه نمایشگر، می‌توان عشق را تجربه کرد؟
بی‌شک این موضوع نیازمند بررسی است و نباید از جنبه‌های منفی این نوع عشق غافل ماند. باید بدین موضوع پرداخت که به راستی هرزگی و ابتذال در چه مرحله‌ای از این نوع عشق سر باز می‌زند و شهوت‌رانی و هرزه‌نگاری در چه مرحله‌ای آغاز می‌شود؟ جرم‌های روابط جنسی در اینترنت کدامند و چگونه انجام می‌شوند؟
امروزه افراد وقت زیادی را صرف یافتن فردی برای نزدیکی و عشق بازی با او می‌کنند. افراد در همه جا به دنبال چنین فردی هستند؛ در مدرسه، در محل کار، در دیسکوها و مشروب فروشی‌ها، در قطار و متروها و در این اواخر هم در فضای اینترنت. در این مورد اخیر است که با استفاده از فضای مجازی، افراد با دسترسی به پایگاه‌های اینترنتی، پست الکترونیکی، اتاق‌های گفتگو، دوربین‌ها و حتی کنفرانس‌های ویدئویی، به صورت آن‌لاین این نوع عشق را تجربه می‌کنند. در چنین فضایی است که فرد هر آن ممکن است زوجی برای خود بیابد تا بدین شکل، روابط مجازی را با وی تجربه کند.
برای برخی، رابطه جنسی مجازی نوعی تفریح و سرگرمی تلقی می‌شود، چرا که در چنین شرایطی، می‌توانند در مورد سن، ظاهر، شغل و حتی جنسیت و علایق جنسی خود، خلاف واقعیت را بیان کنند. برای برخی دیگر، رابطه جنسی مجازی موضوعی جدی است و حتی آن را نوعی جدید از روابط جنسی بر می‌شمارند.
رابطه جنسی مجازی را می‌توان هنر استفاده از اینترنت برای اغوا و ارضای موهومات و علایق جنسی و ایفای روابط جنسی در فضای مجازی دانست. متن، صدا و تصویر به نحوی تبادل می‌شود تا بتواند از لحاظ عاطفی و جنسی هر دو طرف را تحریک کند. در چنین ارتباطی است که آن‌ها رفتارهای جنسی را در ذهن خود مجسم می‌کنند و بدین شکل ارضا می‌شوند.
تفاوت عمده و مهم عشق مجازی با عشق سنتی آن است که فرد نمی‌تواند واقعاً شریک جنسی خود را در دنیای مجازی لمس کند. البته در سال‌های اخیر، اشکال جدید و ابتدایی‌ای در حین عشق بازی اینترنتی به وجود آمده است. به رغم این نوع ابزار ابتدایی، حتی امکان ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین رفتار جنسی یعنی بوسیدن، هنوز هم شبیه سازی نشده است.
داستان‌ها و حکایت‌ها از روابط جنسی در اینترنت، یک عنصر مشترک دارد و آن هم این که افراد، نوعی شکاف جدی و حتی زجرآور بین روح و جسم خود تجربه می‌کنند. در چنین روابطی است که بسیاری از جنبه‌های ذهنی و روانی روابط جنسی تحقق می‌یابد اما از لحاظ جسمانی، فرد به هیچ وجه ارضا نمی‌شود. بسیاری از افراد مبتلا به این نوع عشق، صریحاً اعلام می‌دارند که به رغم وجود فاصله فیزیکی بین خود و شریک جنسی‌شان، همة احساسات خود را در فضای اینترنت به زبان می‌آورند.
با وجود چنین شواهدی است که می‌توان اینترنت را امکانی برای تحقق نزدیکی بدون بدن برشمرد که روابط تنها در بین چشم و گوش افراد شکل می‌گیرد و افراد در توهم نوعی خلوت و نزدیکی به سر می‌برند. به رغم دروغین بودن چنین ارتباطی، شاهدیم که هم اکنون برخی از عشق بازان مجازی، برای چنین عشقِ بازسازی شده‌ای ارزش بیشتری نسبت به عشق سنتی یا همان روابط جنسی بدنی قائلند.
البته این نوع عشق هم برای خود شرایط خاصی پیدا کرده است، به طوری که بررسی‌ها نشان داده که انرژی فرد به اشکال مختلف در روابط نمادین ذخیره می‌شود. چنین افرادی، پس از آن که زوج اینترنتی‌شان آن‌ها را رها می‌سازد، دچار درد و ناراحتی شده و با بازگشت و یا حضورشان در چنین فضایی، شادمان می‌گردند. اساساً این نوع روابط نمادین با نشانه‌ها و نتایجی هم چون روابط در دنیای واقعی همراه است که واکنش‌های روانی آن، هم چون تحریک جنسی، عرق سرد نشستن بر بدن، لرزش و … از نمونه‌های بارز آن است.
راز عشق اینترنتی
پیش از آن که مردم رابطه جنسی مجازی را تجربه کنند، هیچ تصوری ندارند که چنین روابطی می‌تواند تا این میزان تأثیر گذار باشد. فضای مجازی آدمی را قادر می‌سازد تا وهم را با وهم مرتبط سازد؛ وهمی که به کانون احساسات و افکار افراد وارد می‌شود. با خواندن و نوشتن مطالب شهوانی، فرد در نوعی وهم غرق می‌شود و این توهم به واقعیت بدل می‌شود. بر پایه توهمات شخصی است که افراد می‌توانند در چنین فضایی، نوعی ایده‌آل از معشوق خود ترسیم و با آن عشق بازی کنند. چنین فضایی مردم را قادر می‌سازد تا توهمات خود را به احساسات دیگران نفوذ دهند. فرد تصور می‌کند که زوج مجازی‌اش در احساسات او شرک است و او را کاملاً درک می‌کند. حتی در برخی موارد، شرایط به محوی است که به واسطه ظهور و حضور محض احساسات و توهمات، چنین فردی در نظر خود نوعی عشق واقع‌گرایانه‌تر و ایده‌آل‌تر را تجربه می‌کند.
البته امنیت و گمنامی دو عامل مهمی هستند که به این روابط حال و هوایی دیگر می‌بخشند، به طوری که در مدتی بسیار کوتاه، شاهد خلوت و نزدیکی افراد در چنین فضایی هستیم.
در چنین روابط مجازی‌ای، مردم صرفاً به دنبال احساسات خود نیستند بلکه فرصتی می‌یابند تا در خلال این روابط یا پس از آن دست به خودارضایی زنند. به عبارتی دیگر، رابطه جنسی مجازی اساساً به نوع پیچیده‌ای ازخودارضایی می‌انجامد. افراد با تحریک جسمی و روحی خود، حتی بدون آن که طرف مقابل متوجه شود، دست به خود ارضایی می‌زنند.
