ترک خود ارضایی | مشاوره و آموزش

سلام من مدتی را خودارضایی می کردم اما زیاد و کم میشده گاهی هرروز گاهی که مشغول بودم چند هفته یه بار....شدیدا عذاب وجدان دارم...وقتی فکر میکنم با این کارم خدا رو از خودم دور میکنم دوس دارام بمیرم تقریبا هر بارم بعدش توبه کردم اما...تورخدا کمکم کنید و برای همه اونا که مثل من هستن شفا وارامش و از خدا میخوام...ایا با ترکش عوارضش از بین میره؟گاهی فکر میکنم ترک کردنش دیگه فایده نداره و دیره

پاسخ

سلام دوست عزیز

خیلی خوبه که در مورد عوامل خود ارضایی فکر کنید و علت را ریشه یابی کنید که چه چیز باعث شده بتونید مدت زیادتری را مقاومت کنید و چه چیز باعث شده به صورت افراطی این کار را انجام دهید.

در مورد عذاب وجدان ، سعی کنید که سرزنش و احساس گناه تان تا حدی باشه که شما را از گناه دور کنه و یعنی جوری باشه که اراده شما را در ترک گناه راسخ تر کنه ، پس مواظب باش طوری نباشه که با سرزنش افراطی و ایجاد نا امیدی در وجودت ، در ترک گناه سست بشی.

سعی کن نسبت به خودت حس خوبی داشته باشی و خودت را ببخشی ، مطمئن باش که خدا هم تو را می بخشه و تو با ترک گناه و با قدم برداشتن و نا امید نشدن در این راه ، به خدا نزدیکتر خواهی شد.

عوارض خودارضایی بیشتر روحی هست ، بله با ترک این عادت ، عوارض هم از بین میره

مطمئن باش با ترک کر دنش خیلی چیزها به دست میاری ، هیچ وقت نا امید نشو و نگو که دیر شده ، انسان با رها کردن هست که به دست میاره ، هیچ وقت برای تغییر دیر نیست

با آرامش حرکت کنیم 

اگاه باشید که دوستان خدا هرگز ترس از حوادث اینده عالم و هیچ حسرت و اندوهی از وقایع گذشته ی جهان در دل انها نیست به حقیقت انها اهل ایمان و خدا ترس اند. (یونس ایه 62)

این آیه خیلی ارامش بخش هست. اینکه ترسی از آینده و حسرتی از گذشته نداشته باشیم و با تمام وجودمون در لحظه حال زندگی کنیم. 

همه ما تو زندگی مشکلاتی داشتیم و هنوزم با بعضی هاشون درگیر هستیم و بعضی هاشون را نمی تونیم فراموش کنیم .

سالهایی که مبتلا به خود ارضایی بودیم و فرصت هایی که از دست دادیم .
مصیبت ها و فاجعه هایی که تحمل کردیم .یا عشقی که از دست دادیم و یا هر کم و کاست و فقدانی دردناک دیگه
به اینها فکر کنیم و با خود بگوییم که هیچ کدام از اینها از دست دادن نیست

اگر موهبتی را از دست می دهیم موهبتی والاتر منتظر ماست .

با از دست دادن،  تجربه هایی کسب می کنیم که سبب رشد و کمالمون میشه و چه موهبتی بزرگتر از این ؟؟؟؟

پس ان را به دست اوردن و حصول بدونیم نه از دست دادن .

اگر موهبتی را هنوز به دست نیاوردیم بدونیم که هنوز روحمون به اندازه کافی رشد نکرده و این موهبت را در زمانی الهی به دست میاریم .

از تاخیر نهراسیم

پس از دشواریها ، موهبتهایی بس عظیم به سراغمان می ایند. ویژگی روح بشر متعالی شدن هست به سوی کمال ، سالهای سخت را سالهای جذب نیروهای معنوی و ذهنی برای پیشرفت بدانیم